காம அஸ்திரங்கள்! பாகம்-36

நட்டு வைத்து சுமைதாங்கி கல்லைப்போல அவனின் தோலாயுதம் மட்டும் உயர்ந்து நின்றது. அம்பிகாதேவி அவனை ஏறெடுத்து கூட பார்க்காமல் அவனுக்கு முதுகு காட்டியபடி கால்களுக்கு நடுவில் நின்றாள், ராதை மகாராணியின் ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக களைந்து முழுநிர்வாணமாக்கிவிட்டு அவள் அமர வசதியாக தண்டினைப் பிடித்து யோணிக்குள் நுழைத்தாள்.

“ ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் …, ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் “முனகிக்கொண்டே அம்பிகாதேவி தண்டினை யோணிக்குள் முழுவதுமாக வாங்கிக்கொண்டு சிங்காதனத்தில் அமருவதைப் போல அவன் தொடைகளில் அமர்ந்தாள்.

” மகாராணி, ம்ம்ம்ம்ம் உங்கள் யோணிக்கு என் தண்டைப்போல் பொறுத்தமானது இவ்வுலகில் இல்லைதானே. ஹா ஹா” என்று குளறினான் கருணாகரன்.

அவன் பேச்சை அவள் ரசித்தாளில்லை. மாறாக அவனுக்கு மதுவை புகட்ட ராதைக்கு உத்தரவிட்டாள். ராதை புகட்டிய மதுவை வேறு வழியில்லாமல் குடித்தான். அம்பிகாதேவின் யோணி அவன் தண்டை உள்ளே வேகவைத்துக் கொண்டிருந்தது.

அவளை புணரவேண்டும் என்பதற்காக இடுப்பினை உயர்த்தமுயன்று கருணாகரன் தோற்றான். அம்பிகாதேவி தன் யோணி இதழ்களால் அவன் செங்கோலை கவ்வி கவ்வி விடுவிக்க நரம்புகள் மேலும் மேலும் முறுக்கேறின. ஓரிருமுறை யோணியை தூக்கி இடித்துவிட்டு மீண்டும் உள்ளேயே அடக்கிக்கொண்டு மெல்லிய முனகலுடன் சுகத்தை அனுபவித்தாள்.

நெடுனேரம் அப்படியே அமர்ந்திருந்த மகாராணி ராதையை அழைத்து சைகை காட்டியதும், ராணிக்கு பின்புறம் சென்று கருணாகரனின் மார்புக்கு மேலே கால்களை குறுக்கே போட்டபடி முட்டுக்காலில் அமர அம்பிகாதேவி பின்புறமாக ராதையின் கொங்கைகள் மீது சாய்ந்துகொண்டாள். அம்பிகாதேவியின் கழுத்து வழியாக கருணாகரனின் செங்கோல் யோணிக்குள் புதைந்திருப்பதைக் கண்ட ராதையின் யோணிக்குள் பெரும் புயலடித்தது. பிளந்திருந்த யோணியை மெல்ல அவன் முகத்தருகில் கொண்டு சென்றாள்.

அவனோ ‘ ஆஆம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ஆஅஹ்ஹ்ஹ்ஹ்’ என்று கண்களை மூடியபடி பிதற்றிக்கொண்டிருக்க, நாசியில் யோணி வாடை அடித்ததும் கண்களை திறவாமலே நாவினை நீட்டி நக்க ஆரம்பித்தான். ராதைக்கு உச்சந்ததலையின் மின்னலடித்தது. முடிந்தவரை முனகலை கட்டுப்படித்திக்கொண்டு யோணியை வாயில் அழுத்தினாள். அம்பிகாதேவியின் முனகல் ஓசை அதிகமானது.

“ தனங்களை பிசையடி “ என்றதும் ராதை தன் உனர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்த ராணியின் கொங்கைகளை அழுத்திப் பிசைந்தாள். அரை நாழிகைக்கு மேலாக தண்டு உள்ளேயிருப்பதாலும் மேலே கொங்கைகள் கசக்கப்படுவதாலும் அம்பிகாதேவி உச்சத்தை நெருங்கிக்கொண்டிருக்க, கருணாகரன் நாவின் உதவியால்  ராதையும் உச்சத்தை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.

அப்போது “மகாராணி, வாசுகி வந்திருக்கிறேன்” என்று கீழேயிருந்து குரல் கேட்டது.

ராதை சட்டென்று சுயநிலைக்கு வந்தாள். அம்பிகாதேவி சற்றும் அசையாமல் “ சொல் “ என்று உத்தரவிட்டாள்.

“ ஒற்றர் படைத்தலைவர் காளிங்கனார் வந்திருக்கிறார். என்னேரம் வந்தாலும் மகாராணியை சந்திக்கும்படி உத்தரவிருப்பதால் அழைத்து வந்துள்ளேன். வெளியே காத்திருக்கிறார் “ என்றாள் வாசுகி.

” சரி உள்ளே அழைத்துவா “ என்று அம்பிகா தேவி சொன்னதும் “ உத்தரவு மகாராணி “ என்று வாசுகி வெளியே சென்றுவிட்டாள்.

இந்த சம்பாஷனைகளைக் கேட்ட கருணாகரன் யோணிக்குள் கோலை நுழைத்துக்கொண்டே இவளால் எப்படி அரசியல் பேசமுடியும் என்று குழம்பினான். இருப்பினும் மதுவின் மயக்கத்தில் அவனால் அதிகம் சிந்திக்க முடியவில்லை.

“ சாளுக்கிய மகாராணியை காளிங்கன் வணங்குகிறேன் “ கீழிருந்து கரகரப்பான குரல் கேட்டது.

“ சொல் காளிங்கா “ என்றாள் அம்பிகாதேவி.

“ மகாராணியின் உத்தரவுப்படி சோழர் தலைநகரை இரவும் பகலுமாக கண்கானிக்கிறோம். தலைநகரில் அதிகமான படை நடமாட்டம் ஏதுமில்லை. படைதிரட்டும் லஷனம் ஏதும் அங்கே தென்படவில்லை. “

“ அப்படியா. சோழர்கள் சுருண்டு விட்டார்கள் போலும். இனிமேல் காஞ்சிப்பக்கம் தலைவைத்து படுக்க மாட்டார்கள் “ என்று கர்ஜித்தாள் மகாராணி.

“ ஆனால் மகாராணி.! எனக்கு சில சந்தேகங்கள் தோன்றியதால் தலைநகரை விட்டு நாட்டினுள் சென்று வேவு பார்க்க சிலரை அனுப்பினேன். அவர்கள் தந்த தகவல்கள் பெரும் குழப்பத்தை தருகின்றன “ என்று நிறுத்தினான் காளிங்கன்.

மாகராணி யோணியை சற்று தளர்த்தினாள். ஆனால் வெளியே எடுக்க வில்லை. பிசைவதை நிறுத்தியிருந்த ராதையை மீண்டும் தொடரச்சொல்லிவிட்டு “ என்ன தகவல். சொல் “ என்றாள்.

“ சோழநாட்டின் எல்லையோரம் இருக்கும் சிறு சிறு கிராமங்களில் கூட்டம் கூட்டமாக படைவீரர்கள் தங்கியிருக்கிறார்கள். அங்கே அவர்களுக்கு போர்ப்பயிற்சியும் நடக்கிறது. அவர்கள் படை வீரர்களைபோலல்லாமல் கிரமத்து மக்களில் மக்களாக கலந்தேயிருக்கிறார்கள். அப்படிப்பட்ட கிராமங்களில் வெளியாட்களை தங்கவிடுவதில்லை. சிறு கிராமங்களாக இருப்பாதால் அவர்களுக்கு தெரியாமல் வேவு பார்ப்பது கடினமாக இருக்கிறது. நம் ஒற்றர்கள் நால்வரை கிராம மக்கள் கண்டறிந்து கொன்றுவிட்டார்கள். “ என்று கூறி நிறுத்தியவன் மீண்டும் தொடர்ந்தான்.

“ மகாராணி, என் கணக்குப்படி பார்த்தால், சோழர்கள் ரகசியமாக படை திரட்டுகிறார்கள் என்று தோன்றுகிறது. மேலும் அவர்கள் ஏதோ ஒரு செய்தி அல்லது நிகழ்வுக்காக காத்திருக்கிறார்கள் என்பது எனது கணிப்பு. அது என்னவாக இருக்கும் என்பதை என்னால் கணிக்க முடியவில்லை. நம் ஒற்றர்கள் அதற்கான வேலையில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள். வேறு தகவல் கிடைக்கும் போது தங்களுக்கு தெரிவிக்கிறேன். நாம் எச்சரிக்கையுடன் இருப்பது நல்லது மகாராணி. “ என்று கூறி முடித்தான்.

நீண்ட மௌனத்துக்கு பிறகு “ சரி நீ போகலாம் காளிங்கா. வாசுகி, மேலே வா.! “ என்று மகாராணி உத்தரவிட்டாள்.

வாசுகி படியேறி வந்தவள் அவர்களிருந்த நிலையைக் கண்டதும் அதிர்ச்சியுற்றாள். இக்கட்டான செய்திகேட்டும் இடியாமல் காமசுகத்தில் திளைத்திருக்கும் மகாராணியின் உறுதியை நினைத்து பெருமையும் கொண்டாள். செக்கில் புதைந்திருக்கும் உரலைப்போல அம்பிகாதேவியின் பளபளக்கும் யோணியில் கருணாகரனின் தண்டு புதைந்திருப்பது கண்கொள்ளா காட்சியாக இருந்தது. தண்டின் பருமனால் யோணியிதழ்கள் நன்றாக விரிந்து, மதன் மொட்டு தனியாக புடைத்துக்கொண்டு சிறு கோலைப்போல விறைத்திருந்தது.

சோழ நாட்டின் கிராமங்களில் படைதிரட்டும் ரகசியம் சாளுக்கிய ராணியின் காதுகளுக்கு எட்டிவிட்டதை கேட்ட கருணாகரனின் புத்தியும் வேகமாக சுழல ஆரம்பித்ததால் தண்டின் விறைப்பு மெல்ல குறைய ஆரம்பித்ததை அம்பிகாதேவி உணர்ந்துகொண்டாள். ’சோழர்கள் எதிர்பார்த்து காத்திருக்கும் செய்தி இவனாக இருக்குமோ.!’ என்ற சந்தேகம் அவள் உள்ளத்தில் ஆழமாக எழுந்துவிட்டாலும், நம் பிடியில் இருக்கும் இவனால் எதையும் செய்ய முடியாது என்று உறுதியாக நம்பினாள். அவன் தண்டினை மீண்டும் விறைக்க வைக்க யோணியைத் தூக்கி இடித்தாலும் விறைப்பு கூடவில்லை.

“ வாசுகி, இவனை விறைப்பேற்று “ என்று அம்பிகாதேவி சொன்னதும் கால் கட்டுகளை விடுவித்த வாசுகி தொங்கிக்கொண்டிருந்த சீலைகளில் ஒவ்வொரு காலையும் பிணைத்து மேல் பக்கம் தூக்கி இழுத்துக்கட்டினாள். இதனால் அவன் பிட்டம் இரண்டும் சற்றே மேலே தூக்கப்பட்டு ஆசனவாய் ’ஆ’ வென பிளந்தது.

வாசுகி மண்டியிட்டு விதைக்கொட்டைகளை ஒவ்வொன்றாக இழுத்து சப்பிக்கொண்டே ஆசனபுழையில் உமிழ்ந்து விரலால் தடவினாள். பின்னர் நாவினை ஆசன புழையிலும் சுழட்டவே கருணாகரன் தண்டு மீண்டும் விறைக்க ஆரம்பித்தது. சிறிது நேர நிமிண்டலுக்குப்பின் ஆசன புழையில் ஏதோ நுழைவதை கருணாகரன் உணர்ந்தான். முனை மழுங்கிய நீண்ட மெழுகுக்குச்சியை மெல்ல மெல்ல அவனது ஆசன புழைக்குள் அழுத்திக்கொண்டே புடைத்திருக்கும் அம்பிகாதேவியின் மதனமொட்டை படுவேகமாக நக்கினாள் வாசுகி.

ஆசனவாயிலை தாண்டி மெழுகுக்குச்சி உள்ளே சென்றதும் கருணாகரன் “ ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ ‘ வென கத்தினான். அவன் தண்டு சூடேற்றப்பட்ட மூங்கிலைப்போல வெடிக்கும் அளவுக்கு நீண்டு விறைத்தது. அவன் மேலும் கத்தாமலிருக்க ராதை யோணியை அழுத்தி வாயை அடைத்தாள். வாசுகி அவனை ஆசனத்தில் புணர்ந்துகொண்டே ராணியின் மொட்டினை நக்க நக்க சிறிது நேரத்திலேயே அம்பிகாதேவி உச்சமடைந்து வாசுகியின் வாயில் பொங்கித் தீர்த்தாள். அதே நேரம் ராதை இருமுறை உச்சமடைந்து கருணாகரனின் வாயை நிரப்பியிருந்தாள்.

அம்பிகாதேவி தண்டிலிருந்து யோணியை உருவிக்கொண்டு எழுந்த பிறகு அது மட்டும் துளி கூட துவளாமல் அப்படியே நின்றது. ஒற்றனின் செய்திகேட்டபின் கருணாகரனின் இடத்தில் வேறு யார் இருந்திருந்தாலும் தலை உருண்டிருக்கும். அவன் ஆண்மையின் மகிமையில் அம்பிகாதேவி மயங்கியிருந்ததால், கொல்ல மனம் வரவில்லை. துடித்துக்கொண்டிருக்கும் தண்டினை ராதையும் வாசுகியும் ஏக்கமுடன் பார்த்தார்கள்.

“ ராதை இவனை அழைத்துப்போய் கன்னி கழிந்துகொள் “ என்று சொன்னதும் ராதைக்கு ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சிக்கு அளவேயில்லை. கட்டுகளை அவிழ்த்து மதுபோதையில் துவண்டிருந்தவனை கைத்தாங்கலாக அழைத்துச் சென்றாள்.

“ வாசுகி, இவனுக்கு மருந்து கொடுத்து அறையிலேயே அடைத்துவை. என் உத்தரவில்லாமல் யாரும் இவனை சந்திக்க கூடாது. புரிகிறதா. “ என்று உத்தரவிட்டதும் வாசுகியும் படியிறங்க ஆரம்பித்தாள். “ படகோட்டத்துக்கு ஏற்பாடு செய் “ என்று அம்பிகாதேவி கடைசி உத்தரவைக் கேட்டுக்கொண்டே வாசுகி வெளியேறினாள்.

தள்ளாடியவனை சிரமப்பட்டு மண்டபத்துக்கு அழைத்துச்சென்ற ராதை மஞ்சத்தில் படுக்கவைத்து மெல்ல மெல்ல தன் யோணிக்குள் தண்டினை நுழைக்க முயன்றாள்.

முடிந்த வரை யோணிப்புழையை விரித்து அவன் தண்டின் மேல் அழுத்த வலியெடுத்ததே தவிர சிறிதேனும் தண்டு உள்ளே போகும் லஷனம் எதுவுமில்லை.  தண்டின் நுனியை மதனமொட்டில் தேய்த்துவிட்டு தனக்கு தெரிந்த வித்தைகளையெல்லாம் காட்டி எப்படியும் கன்னி கழிந்துவிடவேண்டும் என்ற வெறியுடன் ராதை போராட யோணியில் பெரும் வலியெடுத்தது.

அருகிலிருந்து விளக்கெண்ணையை எடுத்து தண்டிலும் யோணியிலும் தடவிக்கொண்டு மீண்டும் முயற்சித்தாள். இப்போது யோணி சற்றே விரிந்துகொடுக்க தண்டின் மொட்டுப்பகுதி லேசாக யோணிவாயிலை பிளந்தது. ராதையின் கண்ணீர் ஆறாக பெருகி உடலில் வழிந்தும் அவன் செங்கோலை எப்படியும் அடக்கிவிடவேண்டுமென்று பெரு முயற்சி செய்தாள்.

“ ராதை. வீண் முயற்சி செய்யாதே. உன்னைப்போன்ற கன்னிகளுக்கு ஏற்ற தோலாயுதம் இதுவல்ல. வேண்டாம் “ என்று கூறிக்கொண்டே வாசுகி வந்தாள்.

“ அக்கா, இவரிடம் எப்படியாவது கன்னி கழிய வேண்டும். எனக்கு உதவுங்கள் “ என்றாள் ராதை.

“ வேண்டாமடி. பல தேசத்து ஆடவர்களைக் கண்ட என்னாலேயே இவரை தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்லை. நீ கடும் முயற்சிசெய்தால் உன் யோணி கிழிந்து இறந்துவிடுவாய். உனக்கேற்ற சிறுவயது காளையனை கண்டுபிடித்து கன்னிகழிந்துகொள். இவரை விட்டுவிடு “ என்று சொன்னதும், அவள் பொறாமையால் தான் அப்படிச்சொல்கிறாள் என்றெண்ணிய ராதை தன் உடலில் எடை முழுவதையும் திரட்டி செங்கோலில் யோணியை அழுத்த “ அம்மாஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ”வென அலறிக்கொண்டே எழுந்துவிட்டாள்.

யோணியில் நெருப்பு பற்றியது போல பெரும் வலியெடுத்தது. இத்தனைக்கும் அரை அங்குலம் கூட தண்டு உள்ளே போகவில்லை.

வாசுகி அட்டகாசமாக நகைத்தாள். “ நான் சொன்னேனல்லவா. சரி நீ போ. நான் இவரை அறைக்குள் விட்டு விடுகிறேன். இரண்டு நாளைக்கு போதுமான உணவையும், மதுவையும் அனுப்பி வை. மகாராணியின் படகோட்டத்துக்கு தயார் செய்யவேண்டும்.

ம்ம்ம் சீக்கிரம்.” என்று உத்தரவிட்டதும் யோணியை அழுத்திப்பிடித்துக்கொண்டே ஓடிவிட்டாள் ராதை.

இத்தனை சம்பாஷனைகளும் காதில் விழுந்தாலும் அவன் புத்தியில் ஏதும் எட்டவில்லை. அருந்திய மதுவும், மூலிகை ரசங்களும் தந்த விறைப்பு தண்டில் நிலைத்துவிட்டதால் பெரும் வலியெடுத்தது. தள்ளாடியபடியே எழுந்து “ எங்கே அவள். எங்கே மகாராணி.. ம்ம்ம் போய்விட்டாளா.. ம்ம்ம்ம் சரி நீ வா : என்று வாசுகியை இழுத்தான்.

’இவனிருக்கும் நிலையில் தன் யோணி கிழிந்துவிடும். மேலும் படகோட்டத்துக்கு வேறு ஏற்பாடு செய்யவேண்டும்.’ என்றஞ்சிய வாசுகி,, “ வேண்டாம், தாங்கள் இளைப்பாறுங்கள் “ என்று அவனை சமாதானம் செய்ய முயன்றாள்.

கருணாகரனுக்கு வெறியே வந்துவிட்டது. ஒரே இழுப்பில் வாசுகியை மஞ்சத்தில் தள்ளினான். அவள் சுதாரிக்கும் முன்பாகவே அவள் மீது யானையைப் போல் பாய்ந்தவன் கால்களை மடக்கி கைகளோடு சேர்ந்து பிடித்துக்கொள்ள யோணிப்புழை விரிந்து ஆகாயத்தை பார்த்தது. வாசுகி திமிறினாள். அவன் பலத்துக்கெதிராக அவளால் ஏதும் செய்ய முடியவில்லை. செங்கோல் வாசுகியின் பாழுங்கிணற்றில் வேகமாக பாய்ந்தது.

அவனுடன் இரு முறை புணர்ந்தும் இப்படி ஒரு முரட்டுத்தனத்தை அவள் கண்டிருக்கவில்லை. வயிற்றை பிளப்பதுபோன்று கோலாயுதம் படுவேகமாக புழைக்குள் நுழைந்தது. வாசுகி கதறிவிட்டாள். அவன் காதுகளில் ஏதும் எட்டவில்லை. மிருகத்தனமாக புணர்ந்தான். அவள் கதற கதற மஞ்சமே உடைந்துவிடும் அளவுக்கு வெறித்தனமாக புணர்ந்தவனைக் கண்ட உணவு கொண்டு வந்த பணிப்பெண் இவன் மானிடனா அல்லது பிசாசு பிடித்துவிட்டதா என்றஞ்சி நடுங்கிக்கொண்டே நின்றாள்.

கருணாகரன் உயிர் நீரை புழைக்குள் வடிக்கும் வரை வேகமாக புணர்ந்துவிட்டு அப்படியே மஞ்சத்தில் விழுந்துவிட்டான். வாசுகி பிரம்மை பிடித்தது போலாகிவிட்டாள். பின்னர் இரு பெண்களும் சேர்ந்து அவனை வெகுசிரமத்திற்கு பின் பழைய அறையில் விட்டார்கள். அவள் கொண்டு வந்த மதுவில் வாசுகி எதையோ கலந்துவிட்டு மண்டபச்சுவற்றிலிருந்த பாதையை அடைத்துவிட்டு போய்விட்டாள். அவனிருக்குமிடம் யாரும் செல்லக்கூடாது என்று கடுமையான உத்தரவுகள் அந்தப்புர கன்னிகளுக்கும் பணிப்பெண்களுக்கும் பறந்தன.

அவன் தலை நாளை வெட்டப்படும் என்று பணிப்பெண்கள் பேசிக்கொண்டார்கள். மகாராணிக்கு நிரந்தர காமுகனாக அவன் இருக்கப்போகிறான் என்று காமகன்னிகள் பெருமூச்சு விட்டார்கள். அவன் கதி என்னவாகும் என்று வாசுகிக்கு கூட சரியாகத்தெரியவில்லை. இதையெல்லாம் அறியாத கருணாகரன் உயிறற்ற உடலைப்போல எந்த உணர்ச்சியுமின்றி ஆழ்ந்த மயக்கத்திலிருந்தான்.