காம அஸ்திரங்கள்! பாகம்-32

தேன் குடித்த நரியான கருணாகரன் இன்னமும் அடங்காத தன் தண்டினை பிடித்து குலுக்கிக்கொண்டே எழுந்து நின்றான். மகாராணி யோணிச்சரத்தை கழட்டினால் மட்டுமே தோலாயுதம் உள்ளே செல்ல வழிகிடைக்கும் என்பதால் அவள் முகத்தையே பரிதாபமாக பார்த்தான். அம்பிகாதேவியின் முகத்தில் மந்தகாசப் புன்னகையுடன் மஞ்சத்திலிருந்து எழுந்தாள். அவளின் முகத்தருகே கருணாகரனின் கருநாகம் சீறிக்கொண்டிருந்தது.

கன்னிகளில் ஒருத்தியை மண்டியிடச் சொல்லி அவளின் தலைமுடியை இறுக்கி பிடித்துக்கொண்டே செங்கோலை வாயில் தினிக்க, அந்தக் கன்னியும் செங்கரும்பு கிடைத்துவிட்ட சந்தோசத்தில் வேகமாக சப்பினாள். அவளின் சிறிய வாய்க்குள் பாதி தண்டு மட்டுமே செல்ல முடிந்தது. அம்பிகாதேவி கன்னியின் தலையை தண்டினை நோக்கி அழுத்தினாள். தொண்டைக்குழி வரை சென்று முட்டியதும் அந்தப் பெண் வேகமாக தலையை பின்னுக்கு இழுக்க, அம்பிகாதேவி அதைவிட வேகமாக மீண்டும் முன்னுக்கு தள்ளினாள்.

இம்முறை அம்பிகாதேவி அவள் தலையை பின்னுக்கு இழுக்க விடாமல் மேலும் மேலும் தண்டினை உள்ளே அழுத்தவே கன்னியின் விழிகள் பிதுங்கி வெளியேறிவிடும் நிலைக்கு போய்விட்டது. மூச்சு முட்டுதலாலும், தொண்டையில் ஏற்பட்ட இறுக்கத்தாலும் அவள் தினறிப்போய் பலம் கொண்ட மட்டும் தண்டிலிருந்து தலையை விடுவித்துக்கொண்டு குமட்டினாள். அவன் தண்டில் உமிழ்நீர் கொழகொழவென வழிந்துகொண்டிருந்தது.

அடுத்த பெண்ணையும் அழைத்து இதே முறையில் தண்டினைச் சப்ப வைத்து அவர்கள் படும் அவஸ்தையை வெகுவாக ரசித்தாள் சாளுக்கிய மகாராணி. கருணாகனோ எப்படியாவது மகாராணியை புணர்ந்துவிட வேண்டுமென்ற குறிக்கோளுடன் இருந்ததால் யார் என்ன அவஸ்தை பட்டாலும் தனக்கு பாதகமில்லை என்று சிலையாக நின்றான். இத்தனைக்கும் அடங்காமல் தூக்கி நிற்கும் தோலாயுதத்தை இனியும் வெளியே விட்டுவைக்கலாகாது என்றெண்ணிய அம்பிகாதேவி மஞ்சத்தில் மல்லார்ந்தாள்.

கன்னியொருத்தி அவளின் யோணிச்சரத்தை அவிழ்க்கவே கருணாகரன் சொல்லாவொன்னா மகிழ்ச்சியில் ‘ஆஹ்ஹ் ஹ்ஹ்ஹ் ஹ்ஹ்ஹ்’ என்று முனகலுடன் தண்டினை குலுக்கிக்கொண்டு தயாரானான்.

அவிழ்க்கப்பட்ட யோணிச்சரத்தில் யோணிதுவாரத்துக்கு நடுவே பலாக்கொட்டையின் வடிவில் நான்கு அங்குலம் அளவிற்கு சிறு தோலாயுதம் போல நீண்ட தங்கத்துண்டு ஒன்று இணைக்கப்பட்டு யோணிக்குள் புதைந்துகிடந்தது. அதை வெளியே எடுக்கும்போது அம்பிகாதேவின் யோணிரசத்தில் நனைந்து பளபளக்க அந்த தங்கத் தோலாயுதத்தை அப்படியே வாய்க்குள் விட்டுச்சப்பினாள் அந்த கன்னிகை.

ஆணின் செங்கோல் அல்லது தங்கத்தோலாயுதம் இப்படி எதாவது ஒன்று என்னேரமும் யோணிக்குள் புதைந்துகொண்டேயிருக்கும் அளவுக்கு காம வெறிபிடித்தவளாக இருந்த சாளுக்கிய மகாராணியை புணர்வதே தான் பிறந்ததில் பெரும் பேரு என்றே கருணாகரன் நம்பினான். அதற்கு மேலும் வாளாவிருக்க முடியாமல் சட்டென்று மஞ்சத்தில் பாய்த்துவிட்டவன் அம்பிகாதேவியின் மேலே விழுந்து திமிறிக்கொண்டிருக்கும் கொங்கைகளை இரு கையாலும் பிடித்து பலம் கொண்ட மட்டும் கசக்கினான்,

அவனது அதிரடித்தாக்குதலில் ஒரு வினாடி கலங்கிப்போன அம்பிகாதேவி மறுவினாடியே சுதாரித்துக்கொண்டு அந்த மாவீரனை இறுகத்தழுவினாள். சாளுக்கிய மகாராணிக்காக மன்னாதி மன்னார்களெல்லாம் முயன்று மாண்டு போன கதையை சிறு வயது முதலே கேட்டறிந்த கருணாகரனுக்கு அப்படிப்பட்டவளோடு மஞ்சத்தில் புரள்வது அவன் இதுவரை காணாத போதையையும் கர்வத்தையும் கொடுத்தது. அவளின் பொன்னிற மேனியை கண்ட இடத்திலெல்லாம் முத்தமிட்டு நக்கினான்.

இதற்குமேல் என்னால் முடியாது என்பது போல அவனது தண்டு வலியெடுத்தது. அவள் சற்றும் எதிர்பாராத தருனத்தில் கோலாயுதத்தை அவளின் ஆழகால யோணிப்புழைக்குள் ஒரே குத்தில் முழுவதையும் உள்ளே விட்டான். நீளாமான கோலாயுதம் அம்பிகாதேவியின் கர்ப்பகிரகத்தை நச்சென்று இடிக்கவே ‘ஆஹ்ஹ் அம்மா’ என்று அவள் வேகமாகவே முனகினாள். அவளது முனகலைக் கேட்ட மற்ற பெண்களும் “ஆஹ்ஹ்ஹ் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்” வென ஏககாலத்தில் காம ஒலியினை எழுப்ப கருணாகரன் மீண்டும் ஒரு இடித்தான்.

அம்பிகாதேவி தன் கால்களிரண்டையும் அவனது இடையோடு பின்னலிட்டு மேலும் இடிக்காமல் பிடித்துக்கொண்டாள். கோலாயுதம் யோணிக்குள் எத்தனை முடியுமே அத்தனை ஆழத்தில் புதைந்துபோக அவனை அசையவொட்டாமல் இறுக்கிக்கொண்டாள். உள்ளே அவன் தண்டு வெந்துவிடும் என்னும் அளவுக்கு அவளின் யோணிச்சூடு அதீதமாக இருந்தது. மெல்ல இடுப்பை அசைத்து அவன் புணர முயற்ச்சிக்க “ம்ம்ம்ம் அசையாதே.! ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ் . அப்படியே இரு” என்றவள் தண்டினை தனது யோணி இதழ்களால் கவ்வி இறுக்கினாள்.

ஒவ்வொரு முறையும் அவள் யோணியைச் சுருக்கும் போது “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் … ஆஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்” என்று மோகனமாக முனகவும் அவளோடு இணைந்து மற்ற பெண்களும் முனகவும் கருணாகரனுக்கு வெறிபிடிக்க ஆரம்பித்தது. பின்னியிருந்த கால்களை பிரித்துக்கொண்டு அவள் மீதிருந்து எழுந்து முட்டுக்காலில் நின்றபடியே அவளின் இரு கால்களையும் மீண்டும் பின்னலிடாவண்ணம் பிடித்துக்கொண்டான்.

அவளும் பிருஷ்டங்களை தூக்கிக்காட்ட பிளந்து வைத்த மாதுளைபோல யோணி செக்கச்செவேலென்று வாய் பிளந்தது. கருணாகரன் தனது செங்கோலை முழு வீச்சில் இறக்கினான். போர்க்களத்தில் எதிரிகளின் மார்பில் வாளாயுதத்தைப் பாய்ச்சி மாவீரனென்று பெயரெடுத்த கருணாகரத் தேவன், யாரை மயக்கி ரகசியத்தை கண்டறிய வந்தானோ அவளிடமே மயங்கிப்போய் அவளின் தேன்புழையில் தன் கோலாயுதத்தை பாய்ச்ச ஆரம்பித்தான்.

சிறு நரிகள் கூட்டத்தில் நுழைந்த சிங்கம் போன்று அவனது தண்டு அம்பிகாதேவியின் புழையை படுவேகமாக தூர்வாரிக்கொண்டிருக்க அதனால் விளைந்த பெரும் மயக்கத்தில் இருவருமே இவ்வுலகை மறந்தார்கள். தனது வாழ்நாளில் இப்படி ஒரு ஆண்மையைக் கண்டிறாத சாளுக்கிய மகாராணியும் அவனிடம் மயங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.

சுமார் அரை நாழிகை இவன் இடித்த இடியில் அவளின் இடையே நொருங்கிப்போயிற்று. பின்னர் அவனை மல்லார்ந்து படுக்க வைத்து இவள் மேலேறினாள். அவனை விட அம்பிகாதேவியிடம் வேகம் அதிகமாயிருந்தது. இருவரின் உடலிலும் வியர்வை பெருக்கெடுத்து ஓட அம்பிகாதேவி நீண்டதொரு உச்சத்தை அடைந்து அவன் கோலிலேயே புழையை அடைத்தவண்ணம் அயர்ந்துவிட்டாள். இத்தனைக்கும் சளைக்காத கருணாகரன் அவளை புரட்டிவிட்டு மேலேறி புணர ஆரம்பித்தான்.

இவன் மானிடா அல்லது பேய் பிசாசு இனத்தை சேர்ந்தவனா என்று அருகிலிருந்த நான்கு கன்னிகளும் பயந்தே போனார்கள். அம்பிகாதேவிக்கும் அதே போல எண்ணம் தோன்றாமலில்லை. இப்படிப்பட்ட ஒருவனை வாழ்நாள் முழுவதும் தன்னுடனே வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று உறுதியெடுக்கும் வேளையில் நீண்டதொரு கூச்சலுடன் அவனது தண்டிலிருந்து விந்துக்குழம்பு அவளின் ஆழ்கிணற்றில் பீச்சியடித்தது.

தலை வெட்டப்பட்டதைப் போல கருணாகரன் உடல் சற்று துடித்துவிட்டு பொத்தென்று அவளின் மீதே விழுந்தான். எடை தாள முடியாமல் கன்னிகளை துணைக்கழைத்தாள் அம்பிகாதேவி. அவனை புரட்டிப்போட்டுவிட்டு ராணியின் யோணியிலும் அவனின் தண்டிலும் வழிந்துகொண்டிருந்த ஈருயிர்க்கலவை துளிகளை நால்வரும் நக்கிச் சுவைத்து சுத்தப்படுத்தினார்கள். சற்று நேரத்தில் இருவருக்கும் பழரசத்துடன் கலந்த மது ரசம் பரிமாறப்பட கருணாகரன் தளர்ச்சியில் அளவுக்கு அதிகமாகவே குடித்தான்.

” இவனை அழைத்துச்செல்லுங்கள் “ என்று கம்பீரமாக உத்தரவிட்டாள் சாளுக்கிய மகாராணி அம்பிகாதேவி.

இத்தனை நேரம் தன்னால் புணரப்பட்ட சுவடே தெரியாமல் திடீரெண்று முளைத்துவிட்ட அவளின் ராஜகம்பீரம் கருணாகரனுக்கு ஒரு வித ஏமாற்றத்தை தந்தாலும் அருந்திய மதுவின் போதையில் அதையெல்லாம் பெரிதுபடுத்தும் நிலையில் அவன் இல்லை. கன்னிகள் அவனை தாங்கியபடி மீண்டும் பழைய அறைக்கே அழைத்துச்சென்று மஞ்சத்தில் கிடத்தினார்கள்.

கருணாகரன் கண் விழித்துப்பார்த்தபோது எங்கும் இருட்டிப்போயிருந்தது. குடித்த மதுவின் போதை அவன் மதியை மயக்கத்திலேயே வைத்திருந்ததால் இரவு எத்தனை ஜாமம் என்பதைக் கூட கணிக்கமுடியாமல் தினறினான். பசி வயிற்றைக் கிள்ளியது. மெல்ல தட்டுத்தடுமாறி எழுந்து “யாரங்….கே.!” என்று குழறியதும் வெளியில் நின்றிருந்த பணிப்பெண் ஓடிவந்தாள்.

“உணவு கொண்டு வா…..வா…வா..!” உளறிக்கொண்டே மீண்டும் மஞ்சத்தில் விழுந்தான். கொண்டு வரப்பட்ட உணவை சிறிது மட்டுமே உண்டவன் மீண்டும் இரண்டு மூன்று கிண்ணங்கள் மதுவை அருந்திவிட்டு மல்லார்ந்தான் அந்த மாவீரன். மறு நாள் காலையில் விழித்து எழுந்த பின்னரும் மதுவின் போதை ஓரளவுக்கு இருக்கத்தான் செய்தது. அவன் எழும் போது அங்கே இரண்டு பணிப்பெண்கள் தயாராக நின்று கொண்டிருந்தார்கள்.

தள்ளாடியபடி சென்றவன் காலைக்கடன்களை முடித்துத்ததும் ஸ்னானம் செய்யும் வேலையை பணிப்பெண்களே பார்த்துக்கொண்டதால் எழுந்த காம உணர்ச்சியில் செங்கோலும் தலை தூக்கிவிட்டது. தான் எதற்கு வந்தோம், என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை குறித்து அவன் சிந்திக்க ஆரம்பிக்கும் முன்பே உணவுடன் மதுவும் பரிமாறப்பட மீண்டும் போதையேற்றத்துக்கு போய்விட்டான். வெறும் காம உணர்ச்சிகளாக இருந்தால் அவனால் மீண்டிருக்கு முடியும். இதுவரை தீண்டாத மதுவில் வாயிலில் விழுந்ததால் அவனது சிந்தை தெளிவுபெற முடியவில்லை. அதுவும் சாளுக்கிய தேசத்தின் மிகவும் உயர்வகை மதுவையே அவனுக்கு புகட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

மதுவையும் மாதுவையும் விஞ்சி வென்றவன் யார் தான் இருக்கிறார்கள். அதற்கு தானும் விதிவிலக்கல்ல என்பது போல கருணாகரன் உணவை முடித்துவிட்டு பணிப்பென் ஒருத்தியை பிடித்து இழுத்தான். “ நான் மகாராணியை சந்திக்க வேண்டும் ஏற்பாடு செய் “ என்று சொல்லிக்கொண்டே அவளின் கொங்கையை கசக்கினான்.

“ மாகாராணியை இரவுதான் சந்திக்க முடியும். அதுவரை பொறுமையாக இருங்கள் “ என்று அவள் சொன்னதும் கருணாகரனுக்கு ஏமாற்றமாக போய்விட, “ இதற்கு யார் பதில் சொல்வது “ என்று வெட்கங்கெட்ட தனமாக ஆடையை விலக்கி நீண்டுகொண்டிருந்த தோலாயுதத்தை காட்டினான். அவர்கள் இருவருமே சாதாரண பணிப்பெண்கள். இவனது மானங்கெட்ட செயலில் வெட்கி தலையைக் குனிந்துகொண்டார்கள். ‘ என்ன வெட்கம், அருகில் வா. என் காமதாகத்தை இருவரும் தீருங்கள். வா “ என்று அவன் குடிபோதையில் கர்ஜித்தான்.

நான்கடி தூரத்தில் வாவென தலையாட்டி அழைக்கும் மகாலிங்கத்தைக் கண்டதும் தொடையிடுக்கில் ஊற்று பொங்கியபோதும், அரண்மனை விருந்தாளிகளிடம் கலவியில் ஈடுபட சாதாரண பணிப்பெண்களுக்கு அனுமதியில்லை என்ற காரணத்தால் அந்த பெண்கள் கருணாகரனை நெருங்க பயந்தார்கள்.

‘வாடி போகலாம்’ என்றொருத்தி மற்றவளை அழைக்க அத்தனை போதையிலும் கணநேரத்தில் பாய்ந்து அவர்களை நெருங்கிவிட்ட கருணாகரன், இருவரின் இடையையும் ஆளுக்கொரு கரத்தில் பிடித்து பஞ்சு மூட்டையை நகர்த்துவது போல அவர்களை பஞ்சனையில் தள்ளினான். அவனின் அதிரடியான செயலில் நிலைகுலைந்த பணிப்பெண்கள் உடுத்திருந்த ஆடைகள் அலங்கோலமாக விலக மல்லார்ந்து விழுந்தார்கள்.

வேட்டையாட நிற்கும் சிங்கத்தை போல இருவரையும் பார்த்தான். இருவருமே முழுமையாக ஆடையுடுத்தியிருந்தார்கள். ஒருத்தியின் சீலை மேலுக்கேறி தொடைகள் பளிச்சென்று தெரிந்தன. இன்னொருத்தின் மேல்கச்சை லேசாக விலகி முந்தானை விலகிவிட்டிருந்ததால் தனமொன்று அடிப்பாகத்தை வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது. அணிந்திருந்த மெட்டியும் தாலிச்சரடும் இருவருமே திருமணமானவர்கள் என்று காட்டினாலும் கருணாகரன் காமவெறி அதிகமானதே தவிர குறையவில்லை.

‘அய்யா, இதற்கெல்லாம் அரண்மனையில் வேறு பெண்கள் இருக்கிறார்கள். நாங்கள் மணமானவர்கள். எங்களை விட்டுவிடுங்கள்’ என்று கெஞ்ச கெஞ்ச இருவரின் முந்தானையையும் பிடித்து துச்சாதனன் போல கைகளில் சுற்றினான். அப்பெண்கள் கைகளால் தனங்களை மறைத்துக்கொண்டாலும் யோணி மேடுவரை திறந்து கிடந்த வயிற்றுப்பிரதேசமும். லேசாக உப்பிய அடிவயிற்றில் சுழிந்திருந்த தொப்புள் குழிகளும் அளித்த கவர்ச்சி அவனின் காமவெறியை மேலும் மேலும் தூண்டின.