மன்மத வாசல் - பாகம் 4

கயல்விழி!

முன்னால் நீர் வீழ்ச்சி இருந்ததால், எதுவும் சரியாகத் தெரியவில்லை. அவர்கள் நின்ற இடத்திலிருந்து வலப்பக்கமாக சிறு பாதை போல் இருக்க, அதன் வழியே மெல்ல இறங்க ஆரம்பித்தார்கள். அப்போது பொழுது புலரும் நேரம் என்பதால், ஆதவன் மெல்லத் தலை காட்டிக் கொண்டிருந்தான். அவர்கள் இருந்தது, ஒரு மலையின் நடுப் பகுதி. சுற்றிலும், உயரமான மரங்களுடன் காடு அடர்த்தியாக இருந்தது. வழுக்கலான பாதையில், கயல்விழியை கைத்தாங்களாக நடத்திச் சென்றான் கரிகாலன். சாதாரணப் பெண்களின் உடையே அவள் அணிந்திருந்ததால், மெல்லிய பருத்தி ஆடை நீரில் நனைந்திருக்க, ஆடை அவள் உடலோடு ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது. மார்பில் கட்டியிருந்த கச்சையும் முழுமையாக நனைந்து, விலகியிருந்த அவள் சீலையில், விறைத்து நின்ற அவள் முலைக் காம்புகள் சிவந்த வட்டமாகத் தெரிந்தது. 

கரிகாலன் கண்கள் நிலைகொள்ளாமல் தவித்தன. அவன் பார்வை, தன் பருவ மொட்டுக்களின் மீது படருவதைக் கண்ட அவளும் நாணத்தில் குறுகினாள். மெல்ல, சீலையை இழுத்து கச்சையை மறைக்க, கரிகாலன் பார்வையை வேறு பக்கம் திருப்பிக் கொண்டான். 

என்ன தான் சேர நாட்டில் பல பெண்களைச் சுவைத்திருந்தாலும், சோழ நாட்டு இளவரசியின் முன் அவனது பண்பாடு அவனைக் கட்டிப் போட்டது. காமினியும், ஊரவசியும் நடந்த கொண்ட முறைகளிலே, நிச்சயம் காமினி இவனுக்கு விருந்தாகியிருப்பாள் என்றும், ஊர்வசிக்கு இவனிடம் காதல் இருக்கக்கூடும் என்றும் முடிவு செய்திருந்த கயல்விழி, அதை நினைத்து துன்புற்றாள். ’அப்படி இவர் அவர்களிடம் காம உறவு கொண்டிருக்கும் பட்சத்தில் தன் உள்ளழகைப் பார்த்து மட்டும் ஏன் பார்வையைத் திருப்பிக் கொள்கிறார்’ என்று தன்னைத் தானே கேட்டுக் கொண்டாள்.

கரிகாலனின் தமிழ்ப் பண்பாடு அவனை அவள் முன்னே தலை தாழ்த்தச் செய்திருக்கிறது என்ற என்னமே கயல்விழிக்கு இன்பத்தை கொடுக்க, இடை துவள பாதையில் இறங்கி நடந்தாள். வழியெங்கும் சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக் கொண்டே நடந்த கரிகாலன், இந்த இடம் எங்கே இருக்கிறது என்பதை ஆராய முற்பட்டான். மேலும் அவர்கள் வந்த சுரங்க வழி பல திசைகளில் திரும்பி திரும்பி இருந்ததால் அவனால் திசையை ஊகிக்க முடியவில்லை. இருப்பினும், இது உக்கிரக்கோட்டையின் தெற்கு வாயிலில் இருக்கும் மலைத் தொடரின் பின் பகுதியாக இருக்கலாம் என்ற முடிவுக்கு வந்தவனாக நடக்க, அவர்கள் மலையடிவாரத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். அவர்கள் நின்ற இடத்தில் அந்த நீர் வீழ்ச்சி விழுந்து, வெள்ளம் கரை புரண்டு ஓடியது. அங்கிருந்த பாறை ஒன்றில் அப்படியே அமர்ந்துவிட்ட கயல்விழி அந்த நீர்வீழ்ச்சியின் அழகை அள்ளிப் பருகினாள்.

இருவரும் மிகவும் களைப்படைந்திருந்ததால், “கரிகாலரே! தாங்கள் சென்று சற்று மறைவாக இருங்கள். நான் களைப்பு தீர இந்த அருவியில் நீரடிவிட்டு வருகிறேன்” என்று சொல்ல, கரிகாலனும் தனது காலைக் கடன்களை முடிக்க நினைத்து “இளவரசி! விரைந்து நீராடுங்கள். நான் இந்த மரத்தின் மறைவில் இருக்கிறேன். வெகு நேரம் இங்கிருப்பது ஆபத்து” என்று எச்சரித்துவிட்டு மரக்கூட்டத்தில் மறைந்தான்.

கயல்விழி, தான் கொண்டு வந்திருந்த மூட்டையை அவிழ்த்து, அதிலிருந்த சிறு சீலை ஒன்றைக் கட்டிக் கொண்டு, அவள் அணிந்திருந்த ஆடைகளைக் களைந்தாள். அந்த சீலை மிகச் சிறியதாக இருந்ததால் அவள் அங்கங்களை முழுதும் மறைக்கச் சிரமப்பட்டது. களைந்த ஆடைகளை அருவி நீரில் அலசிவிட்டு, பாறையின் மீது உலர வைத்த கயல் விழி சில்லென்ற அந்த அருவியின் நீரோட்டத்தில் குதித்து துழைந்து துழைந்து குளித்தாள். அந்த அருவி நீர் அவளுக்கு புதுத் தெம்பைக் கொடுக்க வெகு நேரம் வரை நீங்திக் கொண்டிருந்த கயல்விழி, நீர் மேலிருந்து விழும் இடத்தை நோக்கி நீந்தினாள். அங்கு நீர் விழுந்து பொங்கும் இடத்தில் அவள் செல்ல, அங்கிருந்த சுழல் ’சர்’ரென்று அவள் கால்களைப் பிடித்து உள்ளே இழுத்தது.

காவிரியில் வெள்ளப் பிரவாகத்தில் எதிர் நீச்சலிட்டுப் பழகிய கயல்விழி மூச்சைப் பிடித்துக் கொண்டு ஒரே உந்தலில் மேலே வந்தாள். மேலே வந்தவளின் மார்புச் சீலை மட்டும் சுழழில் சிக்கி அடித்துக் கொண்டு போய்விட, முழு நிர்வாணமானாள். 

உடல் முழுதும் வெட்கத்தாள் கூச, மெல்ல கரையை நோக்கி நீந்தியவள் என்ன செய்வதென்று அறியாதவளாய், கழுத்தளவு நீரில் அப்படியே நின்றாள். எந்த நேரத்திலும் கரிகாலன் அங்கு வரக் கூடும் என்ற எண்ணம் அவள் உடலை சிலிர்க்க வைத்தது. அவன் வருவதற்குள் கரையேறி, பாறையில் உலர்ந்துகொண்டிருக்கும் துனிகளை எடுத்து அணிந்து கொள்ளவேண்டும் என்ற என்னத்தில், சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு உடல் முழுதும் அருவி நீர் வடியக் கரையேறினாள். அவள் துணி உலர்ந்துகொண்டிருந்த இடத்தை ஒரே எட்டில் சென்றடையவும், கரிகாலன் அங்கு வருவதற்கும் நேரம் சரியாக இருந்தது.

கரிகாலன் தன் கண்முன்னே சோழ நாட்டு இளவரசி முழு நிர்வாணமாக நின்றதைக் கண்டு ஒரு கணம் செய்வதறியாமல் திகைத்து நின்றான். கயல் விழியின் கூந்தல் முடிகள் பாதி பின்புறமும், பாதி முன்புறம் இடது பக்க முலைகளின் மீதும் கிடந்தது. உடல் முழுவதும் நீர்த் துளிகள் முத்து முத்தாய் ஒட்டியிருந்தன. கண்களில் மிரட்சி. அவள் முலைகள் இரண்டும் நீரின் குளுமையில் சிலிர்த்து விறைத்து நின்றன. காமினியின் முலையை விட சற்று சிறியதாக இருந்தாலும், வாலிபப் பருவத்தின் காரணமாக இரண்டும் அவள் உடலில் ஒட்டி வைத்தார்போல் மலைக்குன்றுகளென விறைத்து நின்றன. முலைக் காம்புகள் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் அதைச் சுற்றி இருந்த கருஞ்சிவப்பு நிற வட்டத்தில் அழகாக குத்தியிருந்தன. முலைக்கு கீழே வயிறு ஒட்டியும், இடை நன்றாக சிறுத்தும் இருக்க, தொப்புள் குழி வட்டமாக, மிக ஆழமாகவும் சுழிந்து இருந்தது. தொப்புளின் உள்ளே இரண்டு நீர்த்திவலைகள் ஒட்டி நின்று அதன் மெருகை மென்மேலும் கூட்டின. தொடைகளின் ஆடுதசைகள் வாழிப்பாகவும், வாழைத் தண்டு போல வழவழப்பாகவும் இருக்க, தொடைக்கு நடுவில் இருந்த முக்கோனப் பகுதியில், பருவ மயிர்க் கொத்துக்கள் லேசாக துளிர்விட்டிருக்க, அங்கிருந்த நீர்த்திவளைகளில் மேலேறிக் கொண்டிருந்த சூரியக் கதிர்கள் பட்டு ஜொலித்தன. 

செதுக்கி வைத்த கோவில் சிற்பம் போல வெள்ளை வெளேரென்று தன் முன்னாள் கயல்விழியைக் கண்ட கரிகாலன், கண நேரத்தில் சுய உணர்ச்சியடைந்து, “மன்னிக்கவேண்டும் இளவரசி! தங்கள் நிலையை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. மன்னிக்க வேண்டும்” என்று சொல்லிக் கொண்டே தலையை வேறு பக்கம் திருப்பி, நடக்க ஆரம்பித்தான்.

பெற்ற அன்னைபோலும் தன்னை இந்த நிலையில் பார்த்தறியாத கயல்விழி நாணத்தால் கூனிக் குறுகி சில வினாடியில் அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்று, உலர்ந்து கொண்டிருந்த சீலையை எடுத்து தன் மீது போர்த்திக் கொண்டாள். கரிகாலன் அவள் பார்வையிலிருந்து மறையவே, விடு விடுவென ஆடைகளை உடுத்திக் கொண்டு, அவன் சென்ற மரத்தின் அருகில் சென்றாள். 

அவள் வருவதை உணர்ந்து அவனும் வெளிவர, குனிந்த தலை நிமிராமல், “போகலாம்” என்று ஒற்றை வார்த்தையை உதிர்த்தாள். கரிகாலனும் அவள் கண்களை நோக்காமலே, மலைச் சரிவில் நடக்க ஆரம்பித்தான். கயல்விழியோ ’ஆடவன் ஒருவன் தன்னை முழுக் கோலத்தில் பார்த்துவிட்டானே. வரப்போகும் கனவனுக்கு மட்டும் உரித்தான உடலை இவன் பார்த்துவிட்டானே’. என்ற என்னத்தில் அவள் நடை தளர்ந்து, அவனைத் தொடர்ந்து சென்றாள்.

அவளின் அந்தக் கோலத்தை கண்டுவிட்ட பிறகு கரிகாலன் உள்ளமும் கயல்விழியின் அங்கலாவன்யங்களைப் பற்றியே சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது. அவன் சேர நாட்டில் புணர்ந்தும் பார்த்தும் மகிழ்ந்த எந்த பெண்ணுக்கும் இல்லாத அழகும் கவர்ச்சியும் கயல்விழியிடத்தில் இருப்பது அவனுக்கு நன்றாகவே புலனாகியது. அவளின் குத்தி நின்ற முலைகள் மீண்டும் மீண்டும் அவன் மனக் கண்ணில் தோன்றி அவன் சிந்தனையை சிதறடித்தன.

சற்று நேரம் நடந்த கரிகாலன், அங்கு தொடங்கிய காட்டுப் பாதையை பின்பற்றி ஒன்றும் பேசாமல் நடக்க ஆரம்பித்தான். ஒரு நாழிகை நேரம் இப்படியே போக, கயல் விழியே அந்த மௌனத்தைக் களைத்தாள்.

“இப்படி எவ்வளவு தூரம் போவது. எனக்குப் பசிக்கிறது” என்றாள் கண்களை அவன் மீது பதியவிட்டு. பின்பக்கம் திரும்பி நோக்கிய கரிகாலன் கண்களும், கயல்விழியின் பங்கய விழிகளும் கலந்தன. நாணம் அவள் விழிகளை தரையை நோக்கித் தாழ்த்தியது. ஆனால் அவன் முகம் மட்டும் இளநகை கொண்டு சிவந்திருந்தது. 

“சற்று பொறுங்கள் இளவரசி!” என்று சொல்லி அவளை அங்கேயே இருக்க வைத்துவிட்டு, சிறிது நேரத்தில், கனி வகைகளோடு திரும்பி வர தொலைவில் பெரும் கூச்சலும் ஆரவாரமும் கேட்டது. அந்த இடத்தை நோக்கி நடந்தான் கரிகாலன். அவர்களின் பேச்சுக் குரல்களிலிருந்து, அங்கு ஏதோ வியாபாரம் நடக்கிறது என்பதை உணர்ந்த அவன், கயல்விழியை நெருங்கிய வன்னம், மெல்ல நடந்தான். அவன் சென்ற பாதை அருகில் ஒரு பெரிய பாறை இருக்க அதன் மீதேறி நோக்கினான். அங்கு சந்தை போல் சிறிய கூடாரங்களும், ஆங்காங்கு பலவகை சரக்குகளும், பலதரப் பட்ட பொருட்களும் குவியல் குவியலாக விற்பனைக்கு வைத்திருக்க, மலை வாசிகளும், பலதரப்பட்ட மக்களும் அவற்றை விலை பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். கரிகாலனும் கயல்விழியும் அந்தக் கூட்டத்தில் நுழைந்தார்கள். 

அங்கிருந்த ஒரு கடையில், சங்கினால் செய்யப்பட்ட ஆபரணங்களை மூதாட்டி ஒருத்தி விற்றுக் கொண்டிருந்தாள். அவளிடம் மெல்ல பேச்சுக் கொடுத்த கரிகாலன், “அம்மா, இது எந்த ஊர்.” என்று கேட்டான். 

“தம்பி, உன்னைப் பார்த்தால் இந்தப் பகுதிக்கு புதியவன் போல் இருக்கிறது. இது எந்த ஊரும் அல்ல. மலைக் காட்டில் இருக்கும் ஒரு சிறு சந்தை. மாதத்தில் ஒரு நாள் இங்கு வியாபாரிகள் கூடுவார்கள். சுற்றுப்புற மலை வாசிகள் தங்களுக்கு வேண்டியதை வந்து வாங்கிச் செல்வார்கள். இங்கு கள்ளர்களும் அதிகம். ஜாக்கிரதையாக செல்லுங்கள்” என்றாள்.

“அம்மா, நாங்கள் கோட்டையாற்று கோட்டைக்குச் செல்ல வேண்டும், அதற்கான வழி எது?” என்று கேட்டான் கரிகாலன். 

“இங்கிருந்து கோட்டையாற்று கோட்டை முப்பது காத தூரத்தில் இருக்கிறது. அதோ தெரிகிறதே அந்த மலைக்குப் பின்புறம் உக்கிரக் கோட்டை இருக்கிறது. நீங்கள் இப்படியே கிழக்குப் பக்கம் சென்றால் மூன்று காத தூரத்தில் கோட்டையாறு வரும் அதன் கரை வழியே பயனம் செய்தால் கோட்டையாற்றுக் கோட்டையை அடையலாம்.” என்று சொல்லிவிட்டு, தனது வியாபாரத்தை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள். 

இங்கிருந்து கோட்டையாற்றை நடந்து சென்றடைவது சாத்தியமில்லை. எப்படியும் ஒரு புரவி வேண்டுமே! என்று சிந்தனையில் ஆழ்ந்துகொண்டே மெல்ல நடக்க ஆரம்பித்த கரிகாலன், அருகில் புரவியின் கனைப்பொலி கேட்க, அந்தத் திசையில் பார்வையைச் செலுத்தினான்.

அங்கே அவன் உக்கிரக்கோட்டை காட்டுப் பகுதியில் விட்டு விட்டுச் சென்ற அவனது புரவி கட்டிக் கிடக்க, அதை ஒருவன் இன்னொருவனுக்கு விலை பேசிக் கொண்டிருந்தான். புரவி அவனைப் பார்த்து கால்களை மேலே தூக்கி வேகமாக மீண்டும் ஒருமுறை கனைக்க, விலை சொல்லிக் கொண்டிருந்தவன் குதிரை இருந்த திசையில் திரும்பினான். அவன் வேறு யாரும் அல்ல. காட்டுப் பாதையில், ஊர்வசியிடம் களவாட முயன்று கரிகாலனுக்கு பயந்த ஓடிய அதே கள்வன் தான். கள்வன் கரிகாலனைக் கண்டதும் மிரண்டு போய், ஒரே பாய்ச்சலில் அங்கிருந்த கும்பலுக்குள் சென்று மறைந்தான். 

கரிகாலன் தனது புரவி அருகில் சென்று அதை ஆசையுடன் தடவிக் கொடுத்தான். புரவியும் அவனைப் பார்த்து, அவன் முகத்தை நக்கியது. இதையெல்லாம் கவனித்துக் கொண்டிருந்த கயல்விழி அந்தப் புரவியின் மீது தேவையில்லாமல் பொறாமைப் பட்டாள்.

அவளும் புரவியின் அருகில் சென்று “இந்தப் புரவி யாருடையது. உங்களைக் கண்டு மிகவும் பரிவு காட்டுகிறதே” என்று கேட்டாள்.

“இளவரசி! இது என்னுடைய புரவிதான். இதை நான் உக்கிரக்கோட்டை காட்டுப் பகுதியில் விட்டு விட்டு வந்தேன். இதை அந்தக் கள்வன் பிடித்து இங்கு விற்க முயற்சித்தான். என்னைக் கண்டதும் ஓடிவிட்டான். இனி நமது பயனம் வெகு துரிதமாக இருக்கும். வருங்கள் போகலாம்” என்று புதுத்தெம்புடன் கயல்விழியை குதிரையில் ஏற்றிக் கொண்டு கோட்டையாற்றை நோக்கி புரவியை சீராகச் செலுத்தினான். 

புரவியில் அவன் பின்னால் அமர்ந்து கொண்டிருந்த கயல்விழி, அவனது இடுப்பைச் சற்று லேசாக வளைத்துப் பிடித்துக் கொண்டாள். புரவியின் வேகத்தில், அவன் முதுகுப் புறம் அவளின் கூரிய முலைகள் அழுந்தி அழுந்தி எழுந்தன. அவளின் ஸ்பரிசமும். முலைகளின் மென்மையும் கரிகாலனை நிலை குலைய வைத்தன. கயல் விழிக்கு இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் கரிகாலன் மேல் இருந்த காதல் வெகுவாக முற்றிப் போக, தன்னை முதல் முதலாக முழு நிர்வாணமாகக் கண்ட இவனே தனது மணாளன் என்ற முடிவிற்கு வந்திருந்ததால், தனது உடலை அவன் மீது தாராளமாக இழையவிட்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

நேரம் செல்லச் செல்ல அவளின் இறுக்கம் அதிகமானது. இருவரும் பேசாமலே பயனத்தை தொடர, மாலைப் பொழுதில் கோட்டையாற்றுக் கோட்டைக்கு ஐந்து காத தூரம் முன்னாள் மீண்டும் கிழக்கி நோக்கித் திரும்பி தனது பயனத்தைத் தொடர்ந்தான் கரிகாலன். பொழுது சாயும் நேரமாகவே, ”நாம் இப்போது எங்கு சென்று கொண்டிருக்கிறோன். கோட்டையாற்ற்றுக் கோட்டை இன்னும் வரவில்லையே” என்று கேட்டாள் கயல்விழி.

”நாம் கோட்டயாற்று கோட்டைக்குச் செல்லவில்லை இளவரசி! அதற்கு கிழக்கே பயணம் செய்கிறோம். இங்கிருந்து இன்னும் ஒரு நாள் பயணம் செய்தால் கொற்கையை அடையலாம்.” என்றான். 

“கொற்கையா? நாம் தலை நகரம் செல்லவில்லையா? கொற்கைக்கு எதற்கு போகவேண்டும்” என்று கேட்டாள். 

“

அது அங்கு சென்றதும் தங்களுக்குப் புரியும். மேலும் நாம் இங்கிருந்து தலை நகரம் செல்ல மூன்று நாட்களுக்கு மேல் பிடிக்கும். ஆகையால் கொற்கையில் ஓய்வெடுத்துவிட்டு செல்வது தான் சிறந்தது” என்று பதிலுறுத்த கரிகாலன், சற்று தொலைவில் தெரிந்த ஒரு சிறிய மலைக் கிராமத்தில் நுழய, இருட்டு நன்றாகப் பிடித்துக் கொண்டது. 

வாணம் மழை பொழிவதற்கு தன்னை ஆயத்தப் படுத்திக் கொண்டிருந்தது. அந்தக் கிராமத்தின் ஊடே புரவியை மெல்லச் செலுத்திய அவன், அங்கு மற்ற வீடுகளை விட சற்றுத் தள்ளியிருந்த ஒரு வீட்டினை நோக்கிச் சென்றான். அந்த வீட்டின் முன்னே அவர்கள் புரவியை நிறுத்த, மழை வேகம் பிடிக்க ஆரம்பித்தது. கரிகாலன் அந்த வீட்டின் கதவினைத் தட்ட, ஒரு மூதாட்டி வந்து கதவைத் திறந்தாள்.

“அம்மா! நாங்கள் வெகு தூரத்திலிருந்து வருகிறோம். என்னுடன் ஒரு பெண்ணும் இருப்பதால், இரவில் பயனம் செய்ய முடியாது. இரவு மட்டும் எங்களுக்கு தங்க இடமளித்தால் பேருதவியாக இருக்கும்” என்று கேட்டுக் கொண்டான். 

“அதற்கென்ன தம்பி, தாராளமாக இங்கு தங்கலாம். இங்கு நான் மட்டும் தனியாகத்தான் இருக்கிறேன். நீயும் உன் மனைவியும் உள்ளறையில் தங்கிக் கொள்ளுங்கள்” என்று அவர்களை வரவேற்றாள். 

தன்னை கரிகாலன் மனைவி என்று அந்தப் பெண்மனி சொன்னதும், கயல்விழியின் கண்ணங்கள் நாணத்தால் சிவந்தது. உள்ளத்தில் உவகை பொங்க அவள் கரிகாலனை நோக்கினாள். கரிகாலன் ஏதும் பேசாமல் இருக்க அந்தப் பெண்மனியே தொடர்ந்தாள். 

“தம்பி, வாருங்கள் இருவரும் உணவருந்தி விட்டு உறங்கலாம். இந்த ஏழையின் வீட்டில் இருப்பதை தருகிறேன்” என்று சொல்லி அவர்களுக்கு அமுது படைத்தாள். அவர்கள் உணவருந்தி முடிக்க, கயல்விழி கரிகாலன் சாப்பிட்ட இலையையும் சேர்ந்த்து எடுக்க, அவன் வேண்டாம் என்று தடுத்தான். 

இதைக் கண்ட அந்தப் பெண்மனி “உனக்கு ஏற்ற மனைவியப்பா இவள். நீ கொடுத்து வைத்தவன்” என்று சொல்லிவிட்டு இருவருக்கும் படுக்க பாயும், தலையனையும் கொண்டு வந்து கொடுத்துவிட்டுப் போனாள். 

அறைக்குள் சென்று கதவை அடைத்த கரிகாலன், “இளவரசி! தங்களை அந்தப் அம்மையார் மனைவியென்று சொன்னதை தாங்கள் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவேண்டாம். நாம் இருக்கும் நிலையில் வீண் ஊகங்களுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாமென்றுதான் நானும் மறுக்காமல் இருந்துவிட்டேன். மன்னித்துக் கொள்ளுங்கள். தாங்கள் சென்று அந்த ஓரத்தில் படுத்துக் கொள்ளுங்கள். இன்னேரம் மன்மத வாசலில் தாங்கள் தப்பிவிட்ட செய்தியை காமினி அறிவித்திருப்பாள். இன்னும் இரண்டு நாழிகையில் சுரங்கக் காவலரும் செய்தி அறிந்து, சேர மன்னனுக்கு அறிவிக்க தலை நகரம் நோக்கி விரைவார்கள். சேர மன்னனுக்கு செய்தி எட்டும் முன், நாம் பாண்டிய நட்டின் எல்லையை கடந்து விடலாம். அதன் பின் எந்த பயமும் இல்லை.” என்று சொல்லிவிட்டு அவன் அவளுக்கு படுக்கையை விரித்தான்.

கயல்விழி சத்தமில்லாமல் கதவைத் தாளிட்டு விட்டு அவனருகில் வந்தாள். அவள் அவனைப் பார்த்த பார்வையில் காதல் கொப்பளித்தது. கரிகாலன் அவள் கண்களை நேருக்கு நேர் சந்திக்க, அவனது உள்ளமும் தத்தளிக்க ஆரம்பித்தது. 

படுக்கையை சரி செய்து விட்டு நிமிர்ந்த கரிகாலன், கயல் விழி அருகில் நின்றதால் அவன் உடல் அவள் முலைகளின் மீது உரசியது. 

“தாங்கள் படுத்துக் கொள்ளுங்கள்” என்று ஏதோ சொல்ல வேண்டுமென்பதற்காக சொன்னான். 

“தாங்களும் இங்கேயே படுத்துக் கொள்ளலாம்” என்றாள் அந்த இளங்கண்ணி. 

“கரிகாலன் அவள் பார்த்த காம பார்வையிலும், அவளின் ரகசிய மொழிகளிலும் தன்னிலை மறக்க, அவன் கை ஒன்று அவள் இடையை நோக்கி நகர்ந்து அதை மெல்லப் பற்றியது. அவன் கை பட்டதுமே மொட்டு வெடிப்பதைப் போல் அவன் பரந்த மார்பு மீது சரிந்தாள் கயல்விழி. 

“இளவரசி! இது நமது நிலைக்கு உகந்ததல்ல” என்றான் மற்றொரு கையால் அவள் முதுகுப் பிரதேசங்களைத் தடவிக் கொண்டே.

“இப்போது இருக்கும் நிலைக்கு என்ன குறைவு?” என்று அவன் காதில் கிசு கிசுத்தான். கயல் விழியின் விரல்கள் அவன் மார்பு மீது கோலமிடத் தொடங்கின. 

”காதலுக்கு கண்கள் இல்லை இளவரசி! ஆனால் அதற்கு பண்பாடு இருக்கிறது. அதை நாம் மீறிவிடும் நிலை இப்போது” என்றான். 

”காதலுக்கு துனை புரியத்தானே காந்தருவம் என்ற சொல்லையும் முன்னோர்கள் வகுத்து வைத்திருக்கிறார்கள்” என்றவளின் இதழ்கள் அவன் மார்பில் மீது பதிந்தது. 

கரிகாலனின் செங்கோல் அவள் தொடைகளை முட்ட ஆரம்பித்தது. “இளவரசி!” என்று எதோ சொல்ல முற்பட்டான்.

“வேண்டாம்.” என்றாள் கயல்விழி. அவள் தாடையை தொட்டு முகத்தை மேலே நிமிர்த்தினான். 

“என்ன வேண்டாம் இளவரசி!” என்று காமம் கொப்பளிக்க கேட்டான். இருவர் பார்வயும் கலந்தன. காம அதிர்வுகள் இரண்டு உடலையும் தாக்க, “இளவரசி வேண்டாம், கயல்விழி! போதும்” என்றவள் மெல்ல படுக்கையில் சரிந்தாள். 

வெளியே வாணம் பொத்துக் கொண்டதுபோல் ‘சோ’வென மழை பொழிந்தது. கரிகாலன் அவள் அருகில் ஒருக்களித்துப் படுத்தான். வலது கை அவள் கூந்தலை கோத, மெல்ல தன் இதழ்களை அவளின் செவ்விதழ்களில் பதித்தான். அத்தனை குளிரிலும் இரண்டு உடல்களும் காம நெருப்பில் தகித்தன. கண்களை மூடியபடிக் கிடந்தாள் கயல்விழி. கரிகால இதழ்கள் அவள் வாயில் தேன் குடிக்க ஆரம்பித்தன. அவள் கீழுதட்டை அவன் சப்பி உறிய, அவள் உடல் ஒரு முறை விறைத்து தளர்ந்தது. அவன் கேசத்தை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டாள். கரிகாலன் தான் கற்ற மன்மத வித்தைகளை ஒன்றாக திரட்டி அவள் மீது பிரவாகிக்கத் தொடங்கினான். இதழ்களைச் சுவைத்துக் கொண்டே அவள் காது மடல்களை வருடினான். அவள் அவன் முதுகில் விரல்களால் கீற ஆரம்பித்தாள். ஆடவனின் ஸ்பரிசம் முதல் முறையாக படுவதால் அவள் இன்பவேதனை சொல்லாவொன்ன அளவிற்கு மிதமிஞ்சி இருந்தது.

கரிகாலன் அவள் இதழ் ஓரங்களை நுனி நாவினால் நக்கினான். ஒரு கை அவள் கழுத்து வழி கீழிறங்கி இரண்டு முலைகளுக்கும் நடுவில் நின்றது. கச்சைக்கு மேலே பிதுங்கியிருந்த அவள் முலைப் பிரதேசங்களின் மீது தனது விரல்களை ஓடவிட்ட கரிகாலன், இதழிலிருந்து மீண்டு, அவள் கழுத்தோரத்தில் தன் இதழ்களைப் பதித்தான். அவள் கழுத்திலிருந்து மெல்ல ஊர்ந்து சென்ற அவன் இதழ்கள், காது மடலில் தஞ்சம் புகுந்தன. அவள் காதில் அணிந்திருந்த வளையத்தை வாயில் இழுத்துச் சப்பி அவள் காது மடல்களின் உள்ளே நாக்கை விட்டு துழாவினான். 

கயல்விழி கூச்சத்தாலும், காமத்தாலும் துடித்து. “ம்ம்ம்ம்ம்ம் அஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்” என்று முனகியபடியே தன் காது மடலை மூடிக் கொண்டாள். 

முலையின் மேல் விளையாடிக் கொண்டிருந்த அவன் விரல்கள், சீலையை விலக்கி அவளது இரு பெரும் பருவ மொட்டுகளின் நடுவில் இருந்த இடைவெளிக்குள் புகுந்தது. அதே நேரம் தோளிலிருந்த சீலையை விலக்கி அவள் வலப்புற தோளின் மீது இதழ்களை உரசிக் கொண்டே அவளின் அக்குள் பகுதிக்கு வந்தான். வாசனைத் திரவியங்களின் மனமும், வியர்வையும் கலந்து லேசாக ஒன்றிரண்டு முடிகள் எட்டிப் பார்க்கத் தொடங்கிய அவளது அக்குள் பிரதேசம் அவனுக்கு மேலும் இன்ப போதையை ஊட்டியது.

முலைகளுக்கிடையே நுழைந்த விரல்கள் அவளது மார்க்கச்சையை மெல்ல கீழே இறக்கியது, ஏற்கனவே நெகிழ்ந்து போயிருந்த கச்சை, அவள் முலைகளின் விம்மல் தாங்காமல் கீழே வழுக்க, கயல்விழியின் பருவக் குன்றுகள் விறைத்த காம்புகளுடன் கரிகாலனைப் பார்த்து முறைத்தன. இடது முலையின் மேல் தன் உள்ளங்கையை வைத்து மெல்ல அழுத்தினான் கரிகாலன். 

கயல் விழி கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டு தலையனையை வலது கையால் இறுக்கிப் பிடித்தபடி கிடக்க, கரிகாலன் அவள் அக்குள் பிரதேசத்தில் உதடுகளை வைத்து அழுத்தினான். மெல்ல நாவினை நீட்டி அங்கிருந்த மன்மத வியர்வையை நக்கிச் சப்பினான்.

முலைக் காம்புகள் அவன் கைப் பட்டதும் மேலும் விறைத்தன. காம்பினை விரல்களில் பற்றித் திருகினான். அக்குள் தேணைச் சுவைத்த பின் அவள் உதடு கயல்விழியின் வலது முலைக்குத் தாவியது. இடது முலையை சற்று அழுத்திப் பிசைந்தபடியே வலப்புற முலைக் காம்பினைச் சுற்றி நாக்கை சுழற்றி அவளுக்கு மேலும் வெறியேற்றினான். 

அவளும் தன் பங்குக்கு அவன் தலையை தன் முலையின் மீது வைத்து அழுத்த, அவன் வாய் திறந்து அவள் பருவ முலையை அப்படியே உள்ளே வாங்கிக் கொண்டான். கரிகாலன் வாய்க்குள் முலையை வைத்து நன்றாக இழுத்துச் சப்பினான். அவன் இடது கை அவள் இடையைத் தடவிக் கொண்டே வயிற்றின் மீது வருடியது. அவன் சுன்னி முழுதாக விறைத்து அவள் தொடைப் பகுதியில் முட்டியது. வயிற்றில் விளையாடிய விரல்கள், சீலையின் முடிச்சை மெல்ல உருவிவிட, அது நெகிழிந்து போனது. 

கயல்விழியின் இரண்டு முலைகளையும் மாறி மாறிச் சுவைத்த கரிகாலன், கீழே சீலைக்குள் கை விட்டு அவள் புண்டையின் மன்மத மேட்டினை மெல்லத் தடவினான். அங்கே முளைத்திருந்த பூனை முடிகள் பொசு பொசுவென அவன் கைகளில் இழைந்தன. மெல்ல புண்டை மேட்டைத் தடவியவன், ஒரு விரலை நீட்டி அவள் புண்டையின் இதழ்களில் மேலும் கீழும் இழைத்தான். அவள் புண்டையில் நெருப்புத்துண்டு உரசியது போல துடித்தாள். அவள் தொடை இரண்டையும், இன்ப வேதனை தாங்க மாட்டாமல் அவன் கையோடு சேர்த்து நெருக்கிக் கொண்டாள். விரல் புண்டை இடுக்கில் இருக்க, அங்கே அதை மெல்ல இங்கும் அங்கும் திருப்பி அவளுக்கு சுகம் கொடுத்தான். மார்க்காம்புகள் இரண்டும் கரிகாலன் சொரசொரப்பான நாக்கினால் மேலும் சிவந்தன. 

முலைகளிலிருந்து மெல்ல கீழிறங்கிய கரிகாலன், அவளின் வயிற்றுப் பகுதியில் முத்தமிட்டபடியே, ஆழமான அவள் தொப்புள் குழிக்குள் நாக்கை விட்டுத் துழாவ, அவளின் பட்டு வயிறு துடித்தது. வயிற்றை எக்கி உள் வாங்கிய கயல்விழி அவன் தலை கேசங்களைப் பிடித்து பிய்க்கும் அளவுக்கு இறுக்கினாள். அவள் தொடைகள் இரண்டும் விரிய ஆரம்பித்தது. நெகிழிந்து கிடந்த அவள் சீலையை கீழிறக்க, அவளும் இடுப்பைத் தூக்கி கொடுத்து அதற்கு உதவினாள். 

இப்போது கயல்விழி லேசாக கண்ணைத் திறந்து அவன் சுன்னியிருந்த பகுதியை நோக்க, கரிகாலனும் அவன் வஸ்திரத்தை உருவி எறிந்து விட்டு அம்மணமானான். அவன் சுன்னி நெட்டுக் குத்தலாக வயிற்றுப் பக்கம் தூக்கியிருந்தது. அதன் வலிப்பத்தை பார்க்கவே கயல் விழிக்கு பயம் வந்துவிட்டது. 

’அம்மாடி சுன்னி இவ்வளவு பெரிதாகவா இருக்கும்’ என்று அச்சமுற்றாள் அந்த ஏந்திழை. அவளின் வலது கையை எடுத்து தன் சுன்னி மீது வைத்து அழுத்திய கரிகாலன், அவள் புண்டை மேட்டில் இதழ்களைப் பதித்தான். அவன் சுன்னியை அவள் கையில் பிடிக்க அது சூடாக துடித்தது. அதன் விறைப்பும், கடினத் தன்மையும் அவளுக்கு வினோதமாக இருந்தது. சிறுவயது குழைந்தைகளின் சுன்னியை மட்டுமே அவள் கண்டிருக்கிறாளாகையால், ‘இது என்ன இப்படி இரும்பு போல இருக்கிறது’ என்று எண்ணி வியந்தாள்.

சுன்னியை அவளுக்கு சற்று நேரம் விளையாடக் கொடுத்த கரிகாலன், புண்டை மேட்டின் முடிகளைச் சப்பியபடியே அவள் கால்களுக்கு நடுவில் புகுந்தான். தொடைகளை மேலும் விரித்து, புண்டை மொட்டின் மேல் இதமாக முத்தமிட்டான். 

அவன் இதழ்கள் அவள் பருப்பில் பட்டவுடன் அவளுக்கு ’கிர்’ரென்று தலை சுழல்வது போல இருந்தது. அவள் உடல் ஒரு முறை படுக்கையில் நெளிந்தது. அவள் தொடைகளைப் பற்றியபடியே புண்டை இதழ்களை லேசாக விரித்து, நாக்கை மன்மத மொட்டில் வைத்துச் சப்பினான் கரிகாலன். அவளின் புண்டை மனமும், சுவையும் அவனைக் கிறங்கடித்தன. புண்டையை நன்றாக விரித்து நாக்கை அடிப்புண்டையிலிருந்து புண்டை பருப்பு வரை அழுத்தி தேய்த்து நக்கினான். 

“ம்ம்ம்ம்ம் ஆஆஆ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ..ம்ம்ம்ம்க்க்க்கும்ம்ம்ம்ம்” என்று பலவாறு முனகியபடி உடல் நெளித்து குண்டியை அசைத்தும் தன் இன்ப பெருக்கை வெளியிட்டாள் கயல்விழி. கரிகாலன் நாக்கு கயல்விழியின் புண்டை மொட்டில் வேகமாக சுழல, சிறிது நேரத்திற்குள்ளாகவே கயல் விழியின் புண்டை வாழ்க்கையில் முதல் முதலாக பெருக்கெடுத்து பொங்கியது. தன் உடலிலிருந்து எதோ வெளியேறுவது போல் உணர்ந்த கயல்விழிக்கு புண்டைமேட்டில் மின்னல் தாக்குவதை போன்ற உணர்ச்சி ஏற்பட, கரிகாலனின் தலையை புண்டையில் வைத்து அழுத்தி, குண்டியைத் தூக்கி வில்லைப் போல வளைந்தாள். 

பொங்கி வழிந்த ஊற்று நீரை அப்படியே சப்பிக் குடித்தான் கரிகாலன். சற்று நேரத்தில் அவள் மதன நீர் முழுவதும் வடிய, அவன் தலை விலக்கினாள் கயல்விழி. கரிகாலன் முகம் முழுவதும் நனைந்து கிடந்தது. கயல்விழி தன் இரண்டு கைகளாலும் நாணத்தால் முகத்தை மூடிக் கொண்டாள். இப்போது கரிகாலன் அவள் கால்களிரண்டையும் மீண்டும் விரித்து, அவற்றை மடக்கிவைத்து அவள் புண்டைக் கோட்டைக்குள் தனது சுன்னி வீரனை நுழைக்க ஆயத்தம் செய்தான். 

அவன் சுன்னியை நேராக அவள் புண்டை வெடிப்பில் வைத்து மெல்ல அழுத்த, கயல் விழி கண்களை மீண்டும் மூடிக் கொண்டாள். காமினியையே கதற வைத்த தனது சுன்னியை நிச்சயம் இந்தக் கண்ணி தாங்கமாட்டாள் என்பதை கரிகாலன் உணர்ந்து, மெல்லவே அவளைக் கையாள முடிவு செய்து, மிக மிக லாவகமாக சுன்னியை அவள் புண்டைக்குள் வைத்து அழுத்தினான். அவளின் இதுவரை விரியாத கண்ணிப் புண்டை அவன் சுன்னியை உள்ளே வாங்க முடியாமல் தினறியது. எத்தனை லாவகமாக அழுத்தினாலும் அது உள்ளே போக மறுத்தது. கயல்விழிக்கோ, அச்சம் பெரிதும் ஏற்பட, மிரண்ட கண்களுடன் அவனை நோக்கினாள்.

கரிகாலன் அப்படியே எழுந்து போய், அங்கு இழிந்துகொண்டிருந்த சிறிய அகல் விளக்கை எடுத்து வந்தான். அதிலிருந்த சூடான எண்ணெயை கையில் தொட்டு அதை அவள் புண்டைக்குள் விட்டுத் தடவினான். பின் அவனது சுன்னியிலும் கொஞ்சம் எண்ணெய் தடவி விட்டு, மீண்டும் தாக்குதலில் இறங்கினான். 

இம்முறை அவள் புண்டை அவனது சுன்னியை மெல்ல உள் வாங்கியது. இருந்தாலும் புண்டையின் ஏற்பட்ட வலியின் காரணமாக கயல்விழி “ ஆஆ..அம்மாஅ ... ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் “ என்று பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு தன் வேதனையை வெளியிட்டாள். 

கரிகாலன் அவள் மீது படர்ந்து, “சற்று பொறுத்துக் கொள் கயல்விழி” என்று ஆறுதல் கூறிவிட்டு, சுன்னியை சற்று முரட்டுத்தனமாகவே அழுத்த, அது பாதி வரை சென்று முட்டியது. கயல்விழியின் இடை வலியால் துடித்தது. அவள் தலையை இங்கும் அங்கும் புரட்டினாள். கரிகாலன் சுன்னியை மீண்டும் வெளியே எடுத்து மேலும் வேகமாக உள்ளே நுழைக்க, “ஆஆஅ... அம்மாஆ” என்று கயல்விழி அலறியே விட்டாள். 

நல்ல வேளையாக வெளியில் பேய் மழை கொட்டிக்கொண்டிருந்ததால் சத்தம் வீட்டுக்கார அம்மையாருக்கு எட்டாமலே போனது. அவள் அலறலில் கண்ணித் திரை கிழிந்து உதிரம் புண்டை வழியே வழிந்ததது. அதே நேரத்தில் கயல் விழியின் கண்களிலிருந்து சாரை சாரையாக கண்ணீர் வழிந்தது. கரிகாலனின் சுன்னி அவள் புண்டை ஆழம் வர சென்று விட, அவள் கண்ணீரைக் கண்டு அவன் மனம் வேதனையடைந்தது. 

“எடுத்துவிடட்டுமா கயல்விழி. மிகவும் வேதைனையாக இருக்கிறதா?” என்று அவள் மீது படந்தவாறு கேட்க, அவள் அவன் கழுத்தை வளைத்துக் கொண்டு, ”இல்லை” என்று கிசு கிசுத்தாள். கரிகாலன் மிக மிக மிதுவாக சுன்னியை இழுத்து அவளைப் புணர ஆரம்பித்தான். அவள் புண்டை அவன் இது வரை அனுபவித்திராத அளவுக்கு மிக மிக இறுக்கமாக இருந்தது. அவன் சுன்னியின் தாக்குதலில் சற்று நேரத்தில் அவள் புண்டையும் சுரந்து பதப் பட்டு விடவே அவள் இன்ப முனகளை வெளியிட்டு அவனை உற்சாகப் படுத்தினாள். 

கரிகாலன், அவள் புண்டையில் நெடுந்தாக்குதலைத் தொடங்கினான். அவள் முலைகளைக் கசக்கிக் கொண்டே வேகமாக புணர ஆரம்பித்த கரிகாலன், ஒவ்வொரு இடியிலும் அவளுக்கு சொர்க்க வாசலைத் திறந்து காட்டினான். அவளும் குண்டியைத் தூக்கிக் கொடுத்து அவனுக்கு ஈடு கொடுத்தாள். அவளின் புண்டை இறுக்கத்தின் காரணமாக அரை நாழிகைக்கு மேல் புணர்ந்த கரிகாலன் சுன்னி கக்குவதற்கு தயாராக இருந்தது. இதற்கு இடையே அவள் பலமுறை உச்சம் கண்டு இடையிடையே அவனை இறுக்கிப் பிடித்து தன் ஆனந்தத்தை வெளியிட்டாள். இறுதியில் கரிகாலன் சுன்னி அவள் புண்டையை நிறைத்துவிட்டு மெல்லச் சுருங்கியது. 

இதற்குள் இரவு இரண்டாம் ஜாமமும் முடிவுற்றது. அரன்மனை அந்தப் புரத்தில் மலர் கட்டிய பஞ்சனையில் தோழிகள் புடை சூழ, இசை வாத்தியங்கள் முழங்க நாடே அறிய திருமனம் செய்து நடைபெற வேண்டிய கயல்விழியின் முதலிரவு இப்படி கட்டாந்தரையில், யாருமறியாமல் நிறைவேறியதை நினைத்து கரிகாலனுக்கு வருந்தினான். அவன் முகத்தில் ஓடிய சோக ரேகையைக் கண்ட கயல்விழி, “பிரபு! தாங்கள் கலங்க வேண்டாம். எனக்கு உங்களுடன் இருக்கும் இடம் தான் சொர்க்கம். எனனைப் பற்றிய கவலையை தாங்கள் அறவே விட்டு விடுங்கள்” என்று சொல்லி, அவன் மார்மீது சாய்ந்துகொண்டு மெல்ல உறங்க ஆரம்பித்தாள்.

அவளை ஆதரவுடன் அனைத்துக் கொண்டே படுத்துக் கிடந்த கரிகாலன் மனதில், இவள் என்னுடையவள் என்ற எண்ணம் வரவே, அவனும் மெல்ல உறங்கிப் போனான். பொழுது புலரும் முன்பே இருவரும் எழுந்து குளித்து முடித்து, வீட்டுக்கார பெண்கொடுத்த ஒரு புதுச் சீலையை அணிந்து கொண்டு, அவளுக்கு பொற்காசுகளைப் பரிசாகக் கொடுத்த அவர்கள் புரவியேறி கொற்கையை நோக்கி விரைந்தார்கள். இடையில் எங்குமே ஓய்வெடுக்காத கரிகாலன், மாலைக் கதிரவன் கடலில் வீழும் நேரத்தில் கொற்கைக் கோட்டையை அடைந்த்தான்.

அங்கே சோழ நாடுப் படை அணிவகுத்து நின்று கொண்டிருந்தது. இதைக் கண்ட கயல் விழி பெரும் வியப்பெய்தினாள். இளவரசியைக் கண்டதும் கோட்டை வாசலில் ராஜபேரிகைகள் முழங்கின. கோட்டைவாசல் வேகமாக திறக்க வெற்றி வீரனாக உள்ளே நுழைந்தான் கரிகாலன். 

கோட்டைத்தலைவன் மாளிகைக்குச் செல்ல, அங்கே சோழ மன்னரும், படைச் சேனாதிபதிகளும் மாளிகையின் வெளியே வந்து இருவரையும் வரவேற்றனர். சோழ மன்னர் மகளை உச்சிமோந்து அணைத்துக் கொண்டார். கரிகாலனின் தந்தையும் தமையனைக் கட்டித் தழுவினார். 

“அப்பா! படைகள் ஏன் இங்கு நிற்கின்றன?” என்று கேட்டாள் கயல்விழி.

”அதை கரிகாலன் வாயிலே கேட்டுக் கொள்” என்றார் மன்னர். 

கயல்விழி கரிகாலனை நோக்க. “இளவரசி! இந்தப் படைகள் சேரன் தலையைக் கொய்ய இங்கே காத்திருக்கின்றன. சோழ நாட்டின் வீரத்தை சேரன் இன்னும் இரண்டு நாட்களில் உணருவான். அப்போதும் அவன் தங்களை களவாடிச் சென்றதற்காக வருந்த நேரம் இருக்காது. ஏனென்றால், அப்போது அவன் தலை அவன் உடலில் இருக்காது” என்று சொன்ன கரிகாலனின் முகத்தில் போர் வெறி தாண்டவமாடியது.

கரிகாலன் மன்னரைப் பார்த்து’ “ மன்னவா, எனக்கு தாங்கள் ஒரு வரம் தரவேண்டும்.” என்றான்.

அவன் தன் மகளைத்தான் கேட்கப் போகிறான் என்று எண்ணிய சோழ மன்னர், முகத்தில் புன்னகையுடன், சோழ சேனாதிபதியை நோக்கி ஒரு அர்த்தப் பார்வை பார்த்துவிட்டு “எதை வேண்டுமானாலும் கேள் கரிகாலா” என்றார்.

“மன்னவா, இந்தப் படையை நான் நடத்திச் செல்லவேண்டும். சேரன் தலையை என் வாளால் கொய்யவேண்டும்” என்று சிரம் தாழ்த்த மன்னர் வியப்புற்றுப் போனார்.

“கரிகாலா, நீ இப்போது தான் நீண்ட பயனத்தை முடித்து வந்திருக்கிறாய். நீ ஓய்வெடுப்பது தான் நல்லது என்றார்.

இதைக் கேட்ட கரிகாலன் தந்தை, “மன்னவா, படையை கரிகாலனே நடத்திச் செல்லட்டும், வெற்றியின் முழுப் புகழும் அவனுக்கே உரியதாகட்டும். தாங்கள் அனுமதி கொடுங்கள்” என்று வேண்டிக் கொள்ள, மன்னரும் தலையசைத்தார். கயல்விழியை அழைத்துக் கொண்டு மன்னர் அந்தப்புரம் செல்ல, கரிகாலன் உணவருந்திவிட்டு, நேரே படைக் கலத்துக்குச் சென்று நாளை படை புறப்பட ஆயத்தப் படுத்திவிட்டு பாசறையிலேயே உறங்கிப் போனான்.

மறு நாள் காலை பூரணகவசமனிந்து கரிகாலன் படைத்தளத்துக்குச் சென்று பார்வையிட்டு மன்னரிடம் அனுமதி பெற மாளிகைக்கு வர அங்கு மன்னரும், ராஜ பிரதானிகளும், அவர்களுடன் புதிதாக பூத்த மலர்போல் கயல்விழியும் நின்று கொண்டிருந்தாள்.

கரிகாலனைக் கண்ட கயல்விழிக்கு, குடிசையின் நினைவுவர மெல்ல கண்களைத் தரையில் தாழ்த்தி நாணிச் சிவந்தாள். மங்கல வாத்தியங்கள் முழங்க, மன்னரிடம் ஆசிபெற்ற கரிகாலன் தந்தையையும் வணங்கிவிட்டு நிற்க, கயல்விழி அவனுக்கு ஆரத்தி எடுத்து, நெற்றியில் மங்கலம் சூட்டினாள். தலையசைப்பிலேயே அவளிடம் அவன் விடைபெற, போருக்குப் போகிறவன் தனது கனவன் என்ற உணர்ச்சியால், கயல்விழியின் கண்களில் நீர் திரண்டது. கரிகாலன், வாளை உறுவி ஆகாயத்தில் இரண்டு முறை அசைக்க, பெரும் கூச்சலுடன் சோழப் படை உக்கிரக்கோட்டையை நோக்கி நர்ந்தது.

ஒன்றரை நாட்களில் மன்மத வாசல் இருக்கும் உக்கிரக் கோட்டையை முற்றுகையிட்ட கரிகாலன், பொழுது விடிய இரண்டு நாழிகைக்கு முன் அதன் பிரதான வாசலில் இடியைப் போல் இறங்கினான். அரை நாழிகை நேரப் போரில், உக்கிரக் கோட்டையின் வாசலைப் பிளந்துகொண்டு உள்ளே நுழைந்தான் கரிகாலன். 

கரிகாலனின் உக்கிரத்தாக்குதலில் சேரப் படை சின்னபின்னமாகி சிதறி ஓடியது. மூன்று நாட்களுக்கு முன் திருட்டுத் தனமாக நுழைந்த மன்மத வாசலில் வெற்றி வீரனாக கால் பதித்தான் கரிகாலன். அங்கே காமினியும், ஊர்வசியும் அவனை வரவேற்றார்கள். இவனை மீண்டும் காண்போமோ மாட்டோமோ என்று ஏங்கிக் கொண்டிருந்த இருவருக்கும் உள்ளத்தில் உற்சாகம் கரைபுரண்டு ஓடியது. அங்கே சில நாழிகை நேரம் மட்டுமே இருந்த கரிகாலன், தானும் கயல்விழியும் கலந்துவிட்டதை இருவருக்கும் அறிவித்தான். அதன் பின் அவர்களிடம் பிரியா விடைபெற்று, படைகளுடன் சேரன் தலை நகரை நோக்கி நகர்ந்தான். 

இதற்கிடையே, நடந்த நிகழ்ச்சிகளை ஓற்றர் மூலம் அறிந்த சேரன் தனது படைகளைத் திரட்டிக் கொண்டு மன்மதவாசலை நோக்கி வர, சேர படைகளும், சோழர் படைகளும் பாதி வழியில் சந்தித்தன. இரண்டு படைகளுக்கும் உக்கிரமான போர் நிகழ்ந்தது. கரிகாலன் வாள் சென்ற இடமெல்லாம் சேர வீரர்கள் கும்பல் கும்பலாக செத்து மடிந்தார்கள். இரண்டு நாழிகை நேரம் அந்தப் போர் நீடிக்க, கரிகாலன் நேரே சேர மன்னன் ரவிவர்மன் இருக்கும் இடத்தை நோக்கிப் புரவியைச் செலுத்தினான். சேரனின் வாள் கரிகாலன் மீது பாய அதை தடுத்த கரிகாலன், இரண்டாவது வீச்சிலேயே சேரனின் வாளை ஆகாயத்தில் பறக்கவிட்டான். அவன் சுதாரிக்கும் முன்பே கரிகாலனின் மூன்றாவது வாள் வீச்சில் ரவிவர்மனின் தலை அவன் உடலை விட்டு பத்தடி தூரம் தள்ளி விழுந்தது. 

மன்னன் மாண்டதும், போர் நிறுத்தச் சங்குகள் முழங்க, மாண்டவர் போக மீண்டவரைக் காவல் செய்து கோட்டையாற்றை நோக்கிச் சென்றான் கரிகாலன். கோட்டையாற்றில் ஆச்சார்யரிடம் சோழ மன்னர் முன்பே உறுதியளித்தது போல் சேர நாட்டை ஒப்படைத்துவிட்டு, கரிகாலனின் படை கொற்கையை நோக்கி மீண்டது. நான்கு நாட்களிலேயே சேரனை வீழ்த்திவிட்டு திரும்பி வந்த படைகளை கொற்கை நகரமே வழியெங்கும் நின்று வரவேற்றது. 

அடுத்த இரண்டு நாட்களிலேயே, கொற்கையில் கரிகாலனுக்கும் கயல்விழிக்கும் திருமணம் முடிக்கப்பட்டது. இருவரும் தம்பதியராக தலைநகரை நோக்கி தங்கள் பயனத்தை தொடங்கினார்கள்.

முற்றும்.